Endywia Cichorium endivia L. is een bladgroente die nauw verwant is aan sla. Het eetbare deel zijn de bladeren met een karakteristieke, licht bittere smaak, die de voedingswaarde van de slabladeren overtreffen, omdat ze meer vitamine C en mineralen bevatten. Afhankelijk van de botanische variëteit varieert de vorm van de andijviebladeren. Krul andijvie heeft sterk gekartelde, gekrulde bladeren, terwijl de escarola gladde bladeren heeft, soms licht getrimd.
Andijvie is in ons land een vrij weinig bekende plant. De waarschijnlijke oorzaak hiervan is de licht bittere smaak van deze groente. Laten we echter niet vergeten dat de stoffen die de bladeren van andijvie of witlof een bittere smaak geven een extra, gezondheidsbevorderende werking hebben.
Het eten van andijvieblaadjes heeft een positief effect op onze spijsvertering.Ze bevatten ook kalium-, calcium- en ijzerzouten, licht verteerbare eiwitten en suikers, evenals B-vitamines en provitamine A. Het geh alte aan vitamine C is gemiddeld 40-50 mg / 100 g versgewicht, terwijl in sla het is meestal tot 30 mg / 100 g. Andijvie wordt voornamelijk rauw gegeten, zodat het zijn volledige voedingswaarde behoudt.
Andijvie telen is niet zo moeilijk, omdat het erg lijkt op het kweken van sla. In veel Europese landen wordt het voornamelijk gekweekt voor de late herfst- en winteroogst, omdat het goed vorst verdraagt. Het korte groeiseizoen (ca. 90-110 dagen) maakt teelt voor of na de oogst mogelijk. Door het relatief kleine wortelstelsel heeft hij een vrij hoge waterbehoefte.
Watertekort heeft een nadelige invloed op de opbrengst en smaak van andijviebladeren, die bitterder worden. Op zijn beurt kan overtollig water overmatige ziekte veroorzaken, b.v.natte bacteriële rot. Ook bij de andijvieteelt is de standplaats, die licht en zonnig moet zijn, van belang. Andijvie groeit in de schaduw en vormt losse rozetten met langwerpige bladeren.
Andijvie kan in het voor- en najaar worden gekweekt, voornamelijk uit zaailingen, maar ook door te zaaien. Vanwege de lage thermische eisen wordt herfstteelt sterk aanbevolen. Een bijkomend voordeel van de late teelt is dat we de andijvie naar behoefte achtereenvolgens kunnen oogsten, zelfs in december.
Voorjaarsteelt kan riskant zijn,als andijvie, als eenjarige plant van een lange dag, breekt soms voortijdig uit in bloeiwijze scheuten. Hun uiterlijk vermindert de voedingswaarde aanzienlijk. Afhankelijk van de cultivar vindt het uitkomen van de scheuten tussen 11-12 weken plaats bij cultivars die gevoeliger zijn voor de lengte van de dag (vanaf het zaaien). Meer resistente variëteiten, zoals 'Kalinka', 'Natacha', 'Excel', 'Cigal', creëren scheuten in de 14-16e teeltweek.
Om overtollige bitterheid van de andijvie te verwijderen, moet u ze voor het oogsten wit maken. Deze behandeling omvat het afsnijden van het licht van groeiende planten. Hierdoor wordt het geh alte aan bitterstoffen en chlorofyl in andijviebladeren verminderd. Ze worden brozer en delicater, met een geelgroene kleur. Gebleekte andijvie is helaas minder houdbaar en bevat minder voedingsstoffen.
