Eetbare pompoenen passen het beste op een zonnig bed. Ze houden van goed doorlatende grond, licht zanderig en humusrijk. JAls er weinig ruimte is in je moestuin, geef je liever de groeiende kalebas op.Zwak groeiende soorten zoals 'Table Queen' kunnen eigenlijk overal groeien, en met een weinig fantasie vindt hij in de tuin plaats voor twee of drie andere soorten.
Noord-Amerikaanse Indianen plantten pompoenen die werden gecoördineerd met maïs en bonen. Ook vandaag is deze combinatie een goed idee. Maïs dient als ondersteuning voor lange scheuten bonen. Bacteriën die in de wortels van de boon groeien, verrijken de bodem met stikstof en voorzien de maïs en pompoen van de nodige voedingsstoffen.In een heel kleine tuin kun je een pompoen laten groeien tussen fruitstruiken, aan de rand van een appelkluit of als mooie klimplant naast een pergola-latwerk.
De vruchten van de gigantische pompoen bereiken de grootste maten. De populaire variëteit 'Atlantic Giant' (en niet alleen het) draagt vruchten van enkele honderden kilo's. Als we niet om records geven, kunnen we zelfs pompoenen op een composthoop telen.Tijdens het seizoen beslaan de reuzenpompoenscheuten een oppervlakte van enkele vierkante metersDe pompoen Cucurbita moschata is ook expansief, b.v.gewaardeerd in Frankrijk variëteit 'Muscade de Provence', en sierteelt, bijvoorbeeld de variëteit 'Jack O'Lantern' met fruit gebruikt tijdens het feest van sterke drank.
Een vochtig substraat wordt door alle pompoensoorten gewaardeerd. Zelfs de zwak groeiende miniatuurpompoen 'Jack be Little', geworteld aan de voet van de composthoop, zal heerlijke vruchten van uitstekende kwaliteit voortbrengen.
Fijnproevers geven meer om klasse dan om grootte. Een van de beste eetbare pompoenen is de Amerikaanse boterachtige pompoen met fruit in de vorm van een fles of een knuppel.Vergeleken met andere variëteiten, bevat het heel weinig zaden, maar veel delicater als botervlees, bijvoorbeeld twee keer zoveel als de vrucht van dezelfde grootte 'Hokkaido'-pompoen.
De zaden van bijna alle soorten pompoenen zijn bedekt met dikke, houtachtige schelpen. De uitzondering is de oliepompoen met groen en geel gestreept fruit. Binnenin zijn er gepelde donkergroene zachte zaden. Ze bevatten waardevolle plantaardige eiwitten, veel vitamine E en zijn erg lekker.De donkere olie die uit de zaden wordt geperst, geeft salades, soepen en andere pompoengerechten een delicate nootachtige smaak.
Je moet niet haasten om de pompoenen te oogsten, vooral niet als je van plan bent ze langer te bewaren. De oogstdatum wordt bepaald door de aangekondigde vorst.De gesneden vruchten moeten gedurende twee of drie weken in een droge, vaak geventileerde en warme ruimte (bij een temperatuur van ongeveer 20 ° C) worden geplaatstGedurende deze tijd moet het geh alte aan vitamines in de vrucht van veel variëteiten zal toenemen en het vlees zal een vol aroma krijgen.
Op een voering van stro
Bij het langere zonnige herfstweer kunnen we de oogst van de pompoenen uitstellen, waardoor het fruit direct op het bed kan rijpen. Schade, waarop zich gemakkelijk ziekteverwekkende schimmels ontwikkelen, wordt voorkomen door een zachte bodembedekkingEen dikke laag stro beschermt zelfs zeer zwaar fruit.
Als het substraat nat is, zal het strooisel na verloop van tijd gaan rotten, dus het moet regelmatig worden vervangen. Kleine vruchten worden effectief beschermd tegen vuil en vocht door een basis van houten lattenDe vruchten moeten echter om de paar dagen zorgvuldig worden geïnspecteerd en worden omgedraaid om ze een mooie kleur te geven.
